Merjeme

Merjeme Malolou is 16 jaar oud. Ze woont in Lushnjë, een kleine stad in Albanië. Ze zit op de middelbare school, ‘highschool’ noemt ze het.

Leuk op school vindt Merjeme dat ze nieuwe dingen leert en dat ze nieuwe mensen leert kennen. Haar lievelingsvak is biologie. Minder leuk vindt ze het gedrag van sommige medeleerlingen. En scheikunde is haar minst leuke vak.

Als ze klaar is met de middelbare school, wil ze in Tirana gaan studeren. Het lijkt haar leuk om een eigen bedrijf te runnen. Een andere droom is om dansdocent te worden.

Vrede

Toen Merjeme 6 jaar oud was, ging ze voor het eerst naar de kerk en hoorde ze voor het eerst over Jezus. De kerk was vlakbij haar huis en ze was gewoon een keer naar binnen gelopen. Langzaam maar zeker begon ze te geloven.

Toen ze een tiener was, kreeg ze te maken met allerlei problemen. Ze had een plek nodig om tot rust te komen. Dat was de kerk, bij God. Vanaf dat moment kreeg Merjeme een echte relatie met God en ging ze ook bidden. Elke keer als ze dat deed, vond ze vrede.

Veranderd

Merjeme is nu 16 jaar oud. Ze realiseert zich dat haar leven echt veranderd is, zo voelt het ook. Haar leven staat nu in Gods perspectief. Leven met God is anders. Het betekent dat ze zich ook anders is gaan gedragen. Ze is bijvoorbeeld toleranter geworden, en meer vergevingsgezind. Door mensen liefde te geven, wil ze laten zien dat haar leven veranderd is.

 
‘Ik ben niet perfect’, zegt ze, ‘maar ik probeer zo goed mogelijk te leven.’ Ze moedigt jongeren in Nederland aan om hetzelfde te doen: een voorbeeld te zijn, laten zien dat je anders bent. En niet bang te zijn, maar in vertrouwen anderen over God te vertellen. 

 
Familie

Merjeme gaat elke week naar de kerk en ze heeft er ook een taak. Ze leidt de kinderclub. Ze vertelt de kinderen over God en helpt hen groeien in geloof. Ze wil graag dat ze hetzelfde ervaren als wat zij ervaart: dat leven met God alles anders maakt. 

Merjeme heeft twee oudere broers. Ze is de enige christen in haar familie. Haar familie en ook veel vrienden begrijpen haar niet. Gelukkig voelt de kerk óók als familie. Eigenlijk heeft ze zich nog nooit ergens zo goed en veilig gevoeld.