Trouw aan je kerk

We beginnen bij de vraag van Esmée. Hoe komt het dat jongeren steeds meer wegtrekken uit de gemeente? Eigenlijk is het best te begrijpen. Jongeren groeien tegenwoordig op in een individualistische cultuur. De belangen, mening en het welzijn van het individu staan centraal in het individualisme. Als je opgroeit in een samenleving die beïnvloed is door deze filosofie, dan is het best begrijpelijk dat jongeren ook op dezelfde manier naar de gemeente kijken en concluderen dat ze niet langer willen blijven.

 
Maar als jongeren hierdoor beïnvloed zijn, hoe komt het dan dat Esmée blijft hoewel ze de gemeente saai vindt? De Bijbel geeft haar drie handvatten, die ze gebruikt om trouw te blijven aan haar gemeente.

Het eerste handvat dat de Bijbel ons geeft is door de hele Bijbel heen te zien: Gods trouw. De psalmisten bezingen Zijn trouw (bijv: Ps. 91:4), Paulus schrijft erover (bijv: Hebr. 10:23) en als we kijken naar Jezus, dan zien we onder meer Zijn trouw als Hij gehoorzaam is aan de wil van de Vader (Matth. 26:42). Het is iets kenmerkends, een eigenschap van God: Hij is trouw.

God vraagt aan ons om, door Zijn kracht, Zijn eigenschappen te weerspiegelen. Dat betekent dat we in alle facetten van ons leven trouw moeten zijn en dus ook aan onze gemeente. We blijven trouw, omdat God ook trouw is aan ons.

Het tweede handvat is de beschrijving van een goede gemeente. We weten pas of een gemeente op de goede weg is als we weten wat een goede gemeente is. We gebruiken hiervoor het verhaal uit Handelingen 2:37-47.

Hierin lezen we dat Petrus het Evangelie verkondigt in Jeruzalem, nadat de discipelen de Heilige Geest hebben ontvangen. De Bijbel vertelt ons dat er wel 3000 mensen gedoopt werden die dag en dat er een gemeente werd gesticht in Jeruzalem. Deze gemeente focuste zich op een aantal dingen, die wij als basis kunnen gebruiken om onze eigen gemeente mee te vergelijken.

1) Ze kwamen samen om het Evangelie aan te horen (denk aan de eredienst).
2) Ze doopten nieuwe broeders en zusters en vierden het Heilig Avondmaal.
3) Ze legden veel nadruk op het samen zijn (denk aan activiteiten naast de eredienst).

Als we deze drie punten gebruiken om te kijken of onze gemeente op de goede weg is, dan baseren we onze keuze niet meer op onze eigen ideeën, maar op het Woord van God.

Het derde handvat wordt gegeven door Paulus (1 Kor. 12:12-27). Hij schrijft in zijn brief aan de gemeente in Korinthe over hoe we als christenen één lichaam vormen. Als gemeente vormen we ook een eenheid van christenen en dus helpt deze beschrijving van Paulus ons om te leren hoe gemeente-zijn in de praktijk werkt.

Uit de beschrijving van Paulus maken we op dat we als gemeente volledig op elkaar bouwen. We hebben elkaar nodig. Paulus stelt dat we allemaal een verschillend deel zijn van het lichaam, maar dat de verschillende delen niet zonder elkaar kunnen. We kunnen niet zeggen dat we de dominee wel nodig hebben, maar degenen die het gebouw schoonmaken niet.

Dat er verschillende taken zijn, is voor Paulus heel logisch (vers 17): ‘Als het hele lichaam oog zou zijn, waarmee zou het dan kunnen horen?’ Dit betekent dus dat de veelheid aan taken en talenten ervoor zorgt dat we kunnen opereren als een eenheid. Zonder voeten kan een lichaam bijvoorbeeld echt niet lopen.

 
Als we Paulus uitleg toepassen in de praktijk, blijkt dat wij de gemeente nodig hebben en de gemeente ons. We zijn één van de bouwstenen (1 Pet. 2:4-5) van de gemeente. We kunnen niet zeggen dat we de gemeente niet nodig hebben en andersom ook niet.

We vroegen ons in de inleiding af waarom Esmée in de gemeente blijft. Maar misschien moeten we de vraag iets aanpassen: waarom zouden wijzelf in de gemeente blijven? In eerste instantie omdat we geroepen zijn om Gods trouw te weerspiegelen in alle facetten van ons bestaan, dus ook in de kerk. De volgende reden om te blijven, is omdat onze gemeente de bijbelse maatstaven hanteert uit Handelingen 2. Als laatste meldt Paulus ons dat we simpelweg niet zonder de gemeente kunnen en andersom.

God geeft ons in de Bijbel deze drie handvatten om de essentie van gemeente-zijn te begrijpen. We kunnen ze samenvatten in vier simpele woorden: ‘Niet alleen, maar samen’. Dat is Gods oproep aan ons christenen.