Uiterlijk

Vooral door de televisie en tijdschriften wordt een plaatje van de ideale man en vrouw geschilderd. Ze zijn

jong, gespierd en hebben een regelmatig gezicht. Het zijn geen personen die je dagelijks op straat tegenkomt.

Door make-up, goede belichting en zelfs bewerking van de beelden op de computer, is het een heel onrealistisch plaatje. Toch wil een meerderheid van de Nederlandse bevolking op dat ideaalbeeld lijken. Uit onderzoek blijkt zelfs dat bijna driekwart van de vrouwen voelt voor cosmetische verandering, net als meer dan de helft van de mannen.

Veel mensen denken dat ze gelukkiger zullen zijn als ze uiterlijk veranderen en proberen uit alle macht het schoonheidsideaal te bereiken. Erg goed lukt dit trouwens niet. Het schoonheidsideaal is voor de meeste mensen onhaalbaar. Frustratie en ontevredenheid zijn ook vaak de resultaten van het streven naar perfectie.

Vrouwen die regelmatig een vrouwentijdschrift – de bron van het geloof in schoonheid – lezen, lijnen meer, hebben een lagere zelfwaardering, vinden zichzelf minder aantrekkelijk en kijken minder kritisch naar het schoonheidsideaal. Dit blijkt uit onderzoek. Verder blijkt dat hoe meer tijd en aandacht je aan je uiterlijk besteedt, hoe ontevredener je over jezelf wordt.

Waarom is het uiterlijk eigenlijk zo belangrijk geworden? Helemaal is het niet te verklaren, maar er zijn wel een aantal antwoorden op deze vraag te vinden. We leven in een beeldcultuur. Door films en reclames zijn er idolen ontstaan, die bekend zijn geworden om één ding: hun uiterlijk. Ook welvaart speelt een rol. Vroeger was geld een statussymbool. Nu heeft bijna iedereen geld. Om toch anders te zijn dan anderen, moet je dus vooral erg mooi zijn.

Maar de belangrijkste reden is het verdwijnen van het geloof uit de meeste levens. Het lichaam is iets maakbaars geworden. Honderd jaar geleden zagen de mensen hun lichaam als een schepping van God, waar je zuinig op moest zijn. Nu is het een middel om zoveel mogelijk te bereiken in het leven. Schoonheidsbehandelingen en plastische chirurgie zijn niet voor niets zo populair. Vroeger haalden mensen de zin van hun leven uit het geloof in God. Nu ze daar niet meer in geloven, halen ze het uit zichzelf.

Phew, voor christenen dus een hele zorg minder. Wij hoeven de zin van ons leven tenminste niet krampachtig uit onszelf te halen, maar weten dat God ons de moeite waard vindt. Wij hoeven ons niet druk te maken over hoe we eruit zien.

Toch leven we wel gewoon in deze wereld en komen wij het schoonheidsideaal ook overal tegen. We zien mensen die zich uitsloven om er zo mooi mogelijk uit te zien. Best moeilijk om dan met ongekamde haren en kleren die tien jaar uit de mode zijn, rond te lopen. Trouwens, ook in de kerk gelden er vaak moderegels waar je je aan moet houden om erbij te horen.

Op zich is er natuurlijk niks mis mee om jezelf mooi te maken. We hebben ons lichaam inderdaad gekregen en daar mogen we ook trots op zijn. Maar het wordt gevaarlijk als je je eigenwaarde uit je uiterlijk probeert te halen. Dat werkt namelijk niet. We zijn al waardevol omdat God ons geschapen heeft. Het doel van ons leven is dan ook niet: onszelf zo mooi mogelijk maken, maar: met én voor zo’n geweldig mooie God te leven.

Met die gedachte in mijn achterhoofd skate ik elke dag vrolijk langs de rode poster en Heidi Klum. Laat anderen hun tijd maar besteden aan eindeloze afvalraces tegen de flubberdijen. Ik heb wel wat beters te doen.