Zondigen

Om helder te krijgen hoe erg zondigen is, moest ik eerst op zoek gaan naar de kern van zondigen. Wat is het precies?  

Zonden is het verschil tussen hoe God ons bedoeld heeft en wat wij ervan maken. Het doel van God, met ons leven, is dat wij tot eer van God leven en Hem dus centraal zetten. Wat God wil geschiedt! Vaak lukt dit ons niet en zetten wij onszelf centraal. Mijn wil moet geschieden!

We zien het in Genesis 3. Adam en Eva weten dat God het eten van die ene boom verboden heeft, maar als ze te horen krijgen dat ze net zo als God kunnen zijn, kiezen ze ervoor om te luisteren naar hun eigen verlangens. Het is de eerste keer dat de mens zondigt en gelijk het duidelijkste voorbeeld. Als we zondigen willen we net als God regeren. Terwijl als we Hem laten regeren, we tot eer van God leven. Zondigen is dus bewust voor jezelf kiezen in plaats van voor God.

Ik denk zelf wel eens: ‘ach, ik zeg soms lelijke dingen, maar dat doen we allemaal toch?’ Of ‘ik laat soms na om mensen te helpen, maar ik mag toch ook wel eens tijd voor mezelf nemen?’ De onverschillige houding tegenover zonde die wij geneigd zijn ons eigen te maken, houdt geen rekening met de hoeveelheid zonde die we doen. 

Als we over zonden nadenken dan komen bepaalde zonden als moord en vreemdgaan in ons naar boven. Dat scheelt enorm, want dat hebben wij gelukkig niet gedaan! Toch stelt Jezus het helemaal anders. Het dood wensen van iemand is hetzelfde als iemand vermoorden (Matth. 5:21-22). Overspel plegen is hetzelfde als met begeerte naar een ander kijken (Matth. 5:28).

 
Anders gezegd: wij overtreden Gods geboden door zowel onze daden als onze gedachten, verlangens en woorden. Wij zijn voor God veel zondiger dan wij zelf denken of willen toegeven.

Ik had eigenlijk nooit echt geweten hoe erg het was om te zondigen. Nu ik inzag dat ik veel zondiger was dan ik dacht, moest ik te weten komen wat het gevolg hiervan was. De Bijbel geeft ons exact weer hoe zwaar elke zonde weegt die we doen.  

De volgende uitspraken van Paulus geldt voor zowel de grootste als de kleinste zonden. ‘Het loon van de zonde is de dood’ (Rom. 6:23) en ‘vervloekt is eenieder die zich niet houdt aan alles wat in het boek van de wet geschreven staat’ (Gal. 3:10). Dat zijn heel directe woorden. Voor elke zonde die we doen, verdienen we dus de dood en worden we vervloekt. Hiermee bedoelt Paulus letterlijk: een lichamelijke dood, het verwijderd worden van God en de eeuwige straf in de hel.

Zondigen kent dus een ondragelijk zwaar gewicht. Dit gewicht kunnen we zelf niet lichter maken en dus zouden we, als het aan onszelf ligt, verloren gaan.

Het leek mij allemaal een sombere bedoeling; de zonde en haar gevolgen. We zondigen dus veel meer dan we denken, omdat we zelf willen regeren en het loon daarvoor is de eeuwige hel. Toch is deze hel bij ons weggenomen.

God heeft de wereld zo liefgehad, dat Hij Zijn Zoon gegeven heeft om neer te dalen in de hel. Dat betekent dat als wij in Jezus geloven en berouw hebben over onze zonden, dat wij door zijn dood aan het kruis mogen leven vanuit genade! Jezus heeft het gewicht van de zonde gedragen voor ieder die in Hem gelooft.

Tim Keller, een Amerikaanse predikant, noemde eens twee kanten van het Evangelie die naadloos met elkaar verbonden zijn. Hij vertelde aan de ene kant dat we zondiger zijn dan we ooit durfden te geloven en aan de andere kant meer geliefd zijn door Jezus dan we ooit durfden te hopen.  

De prachtige woorden van Keller confronteerden mij en mijn onverschillige gedachtes over zonden. We zijn veel zondiger dan we durfden te geloven. Dat betekent dat de bewering over hoe erg zondigen is, niet overdreven is. Toch zijn we meer geliefd en aanvaard dan we ooit durfden te hopen. Dat betekent niet dat we mogen blijven zondigen, want perfectie blijft de norm om verzoend te worden met God. Maar we mogen nooit vergeten dat als we in Jezus geloven, we door Hem perfect gemaakt worden.

In Jezus geloven betekent: Hem laten regeren in ons leven, zodat we, door Hem, gaan leven tot eer van God!